ERENLER
Dünya ahvalini seyran ederken,
Yolum bir ummana düştü erenler.
Ummanda yunusu görmek istedim,
Yandı tüm bedenim pişti erenler.
Aşk oduna yandım külüm savruldu,
Kerbela’da ciğerlerim kavruldu.
Feryat figan ile cismim yoğruldu,
Sığmadı evrene taştı erenler.
Bu ne gidiş idi, bu ne ağlama,
Her dem ağıt ile yürek dağlama.
RAHMETİ göçünce kara bağlama,
Ecel şerbetini içtim erenler.
BİLAL BENGÜ
20.09.2000
Adıyaman
|
|
|
 |
|